Marcos Valcárcel
Os nosos avós foron paisanos e despois veciños nun Ervedelo que hoxe non recoñecerían. Nunca falei moito con el, pero si intercambiamos verbas escritas. Foi un home elegante e xeneroso. E a amabilidade nunca lle impidiu ser firme nas súas conviccións. Durante moitos meses eu, intimamente e cada vez que escribía algo neste blog, pensaba se sería do agrado de Marcos o que estaba a pór. Ante a miña sorpresa Marcos Valcárcel lía este blog e, ás veces, honrábame con algún comentario e mesmo con algunha - atinada - rectificación. A súa prematura e perpetua ausencia foi outra das causas da nugalla a escribir nesta leira. Non andamos en Galicia sobrados de homes das súas características como para andar desperdiciándoos. Supoño que hoxe, de estares el eiquí, estaría tan confuso como tantos de nós, nestes intres de dúbida e preocupación. Pero seguramente el - que non foi especialmente aproveitado "polos nosos" - escollería o camiño máis correcto.
Elegancia e xenerosidade.
Elegancia e xenerosidade.
Etiquetas: in memoriam, Marcos Valcárcel